Codziennie patrzymy w niebo i widzimy jego piękny, błękitny kolor. Ale czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego właśnie taki, a nie np. zielony czy czerwony? Sprawa wydaje się prosta, ale jak to zwykle bywa – kryje się za nią trochę fizyki.

Rozpraszanie światła – klucz do zagadki

Aby zrozumieć, dlaczego niebo jest niebieskie, trzeba najpierw spojrzeć na światło. Światło słoneczne, choć wydaje się białe, w rzeczywistości składa się z wielu barw – możemy to zobaczyć na przykład w tęczy. Każda z tych barw ma inną długość fali. Czerwone światło ma fale długie, a niebieskie – krótkie.

Kiedy promienie słoneczne wpadają do atmosfery, napotykają cząsteczki powietrza, które powodują rozpraszanie światła. Proces ten nazywa się rozpraszaniem Rayleigha. Ponieważ fale niebieskiego światła są krótsze, rozpraszają się w atmosferze znacznie bardziej niż fale czerwone. W efekcie nasze oczy widzą niebo jako błękitne.

A co z zachodem słońca?

Skoro niebo jest niebieskie, dlaczego o zachodzie przybiera odcienie pomarańczowe i czerwone? Gdy Słońce znajduje się nisko nad horyzontem, jego światło musi pokonać dłuższą drogę przez atmosferę. W tym czasie krótsze fale (czyli niebieskie) są już niemal całkowicie rozproszone, a do naszych oczu docierają głównie dłuższe fale – czerwone i pomarańczowe. Efekt? Spektakularne zachody słońca, które tak uwielbiamy.

Czy na innych planetach niebo też jest niebieskie?

Nie wszędzie! Kolor nieba zależy od składu atmosfery. Na przykład na Marsie, gdzie jest bardzo mało atmosfery i dominuje pył, niebo wydaje się czerwonawe w dzień i niebieskawe o wschodzie i zachodzie Słońca. Na Tytanie, księżycu Saturna, niebo przybiera pomarańczowy odcień z powodu grubych warstw mgły.